اثر محدودیت منبع و تراکم بر انتقال مجدد ماده خشک نیتروژن و عملکرد ذرت

به منظور بررسی اثر محدودیت منبع و تراکم بر انتقال مجدد ماده خشک ، نیتروژن و عملکرد دانه ذرت آزمایش مزرعه ای بصورت کرتهای خرد شده نواری در قالب 4 تکرار طی تکرار طی سال 78 در موسسه اصلاح، تهیه و نهال بذر کرج اجر گردید. کرتهای عمودی شامل سطوح هیبریدهای تجاری دیررس ksc11 و ksc704 و کرتهای افقی شامل سطوح تراکم و برگزدایی بصورت فاکتوریل بود. سطوح تراکم شامل 6/5، 7، 7/5، 8، 8/5، 9 بوته در کتر مربع و سطوح برگزدایی شامل حذف برگهای بالای بلال بهمراه گل آذین نر و ساقه (t2) و عدم حذف برگهای بالای بلال بهمراه گل آذین نر و ساقه (t1) در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد حذف مقادیری از سطح فتوسنتزی گیاه ذرت تاثیر منفی چندانی بر عملکرد دانه نداشت و لذا برداشت مقدار قابل توجهی علوفه در دو هفته بعد از گرده افشانی هیبریدهای ذرت بدون کاهش عملکرد دانه امکانپذیر گردید بطوریکه با اعمال تیمار برگزدایی بیشترین عملکرد علوفه بمیزان 5/45 تن در هکتار در تراکم بال حاصل شد. اعمال تیمار برگزدایی نسبت به تیمار شاهد اثر معنی داری روی عملکرد دانه ذرت نداشت اما سبب افزایش وزن هزار دانه به میزان 13/5 درصد شد. میزان انتقال مجدد ماده خشک و نیتروژن اندام های هوایی گیاه برگ ، ساقه و غلافها) در هیبریدهای ذرت تقش مهمی در پرکردن دانه بر عهده داشت و این اندام ها در تراکم 80 هزار بوته در هکتار دارای بیشترین مقدار انتقال مجدد ماده خشک و نیتروژن (58/2 درصد) بودند که با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی داری داشت . سهم انتقال مجدد ماده خشک و نیتروژن اندام های هوایی در پرکردن دانه در شرایط تنش متفاوت بود و از این نظر ساقه سهم بیشتری در عملکرد دانه داشت .